Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

aliquem flagellis Su

  • 1 seco

    secuī, sectum, āre (part. fut. sĕcātūrus)
    1)
    а) срезать, стричь (capillos M; unguem H); скашивать, снимать (с полей) ( pabulum Cs); распиливать ( marmora H); покрывать резьбой ( dona secto elephanto gravia V); раскалывать ( robur V); срубать
    2) оперировать ( aliquem C); ампутировать, отрезывать (alicui aliquid Quintus C)
    3) расцарапывать ( genas ungue H); сечь, бичевать ( aliquem flagellis H); избивать до крови, калечить ( terga verbĕre Tib); оскоплять ( sectus Gallus M); мучить, терзать (podagra aliquem secat Ctl, M)
    4) разрезывать, разделять ( gallīnam J)
    orbis sectus H — полушарие, полмира
    5)
    а) рассекать (porci ventrem Pt; mare puppe O; aethĕra pinnis V; pontum pectore V); проходить ( viam ad naves V)
    s. aliquam spem V — лелеять какую-л. надежду
    б) проводить, описывать ( arcum sub nubibus V)
    6) разделять, расчленять ( causas in plura genera C)
    7) улаживать, решать (lites H; res magnas H)

    Латинско-русский словарь > seco

  • 2 discindo

    di-scindo, scidī, scissum, ere [ scindo ]
    1) раздирать, разрывать (librum AG; vestem Ter, Su); сорвать ( tunĭcam a pectore L); раздробить ( alicui maxillam Su); рассекать, разрезать (d. cotem novaculā C)
    oratio inter respondentem et interrogantem discissa Sen — речь, расчленённая на ответы и вопросы
    2) сечь, пороть ( aliquem flagellis Su)

    Латинско-русский словарь > discindo

  • 3 saevio

    saevĭo, ii, ītum, 4 (old form of the imperf. saevibat, Lucr. 5, 1003; fut. saevibo, Mar. Vict. from Macr. 20, p. 443), v. n. [saevus], to be fierce or furious, to rage, to vent one's rage (very freq. since the Aug. per.; once in Cæs.; not in Cic.; but saevus and saevitia several times in Cic.).
    I.
    Lit., of animals:

    ubi equus saevit,

    Lucr. 5, 1075:

    (lupus) rabieque fameque,

    Ov. M. 11, 369:

    anguis,

    Verg. G. 3, 434:

    panthera,

    Phaedr. 3, 2, 14:

    leo,

    Val. Fl. 6, 613 al.:

    aper in pecudes,

    Ov. M. 8, 296:

    accipiter in omnes aves,

    id. ib. 11, 345:

    canes in alios saevientes,

    Gell. 7, 1, 6.—
    B.
    Esp., of the cries of enraged animals:

    hinc exaudiri gemitus iraeque leonum,... atque in praesepibus ursi Saevire,

    Verg. A. 7, 17 Forbig. ad loc. (cf. Rib. ad loc., who conjectures mugire):

    agni balant, porcelli gruniunt, ursi saeviunt,

    Spart. Get. 5.—
    II.
    Transf., of any strong, passionate excitement, to rage, rave; to be furious, mad, violent, angry, etc. (cf.: furo, bacchor).
    A.
    Of persons:

    here mi, nimium saevis,

    Plaut. Cas. 3, 5, 20; id. Truc. 5, 4; cf. id. Ps. 5, 1, 4:

    ah, ne saevi tantopere,

    Ter. And. 5, 2, 27:

    ne saevi, magna sacerdos,

    Verg. A. 6, 544:

    si quid saeviunt senes,

    Plaut. Ep. 5, 1, 51:

    leniter qui saeviunt sapiunt magis,

    who control their anger, id. Bacch. 3, 3, 4:

    saevire Fortuna ac miscere omnia coepit,

    Sall. C. 10, 1:

    saeviens turba,

    Liv. 8, 24:

    seditionibus saevire,

    id. 2, 44:

    in delectibus saevire solitos,

    id. 2, 44 Drak.:

    (paedagogi) imperiosi atque interim saevientes,

    Quint. 1, 1, 8:

    saevire securibus,

    Plin. Pan. 52, 4:

    saevit animis ignobile vulgus,

    Verg. A. 1, 149:

    animis acerbis (with procedere longius iras),

    id. ib. 5, 462:

    pater ardens Saevit, quod, etc.,

    Hor. S. 1, 4, 49:

    saeviat atque novos moveat Fortuna tumultus,

    id. ib. 2, 2, 126:

    saevire in tergum et in cervices,

    Liv. 3, 45:

    in obsides innoxios,

    id. 28, 34:

    in delubra,

    id. 31, 30:

    in se ipsum,

    id. 1, 53:

    in conjuges ac liberos,

    Tac. Agr. 38; id. A. 3, 31 fin.; Suet. Aug. 13; Ov. M. 4, 712 al.; cf.:

    flagellis in aliquem,

    Juv. 10, 180; and:

    in se (corresp. to manus sibi inferre),

    Dig. 29, 5, 1, § 22.— Poet., with dat.:

    qui mihi nunc saevit,

    Ov. H. 4, 148; Tib. 1, 2, 88.— Poet., with inf. (cf. saevus, II. A.):

    cum manus impia saevit Sanguine Caesareo Romanum exstinguere nomen,

    Ov. M. 1, 200.— Impers. pass.:

    clade saevitum est,

    Suet. Ner. 38:

    constat Trojā captā in ceteros saevitum esse Trojanos,

    Liv. 1, 1:

    in aliquid (aliquem),

    id. 34, 14; 41, 6; Vell. 2, 74, 44; Tac. Agr. 2; id. A. 1, 49; 4, 20; id. H. 2, 62 al.—
    B.
    Of things:

    saevit minaci murmure ventus,

    Lucr. 1, 276; cf.:

    frustra mare saepe coortum Saevibat,

    id. 5, 1003:

    dum longus inter saeviat Ilion Romamque pontus,

    Hor. C. 3, 3, 37:

    pelagus,

    Tac. A. 15, 46:

    mare ventis,

    Sall. J. 78, 3: ventus, * Caes. B. G. 3, 13 fin.; cf.

    Aufidus,

    Hor. C. 4, 14, 27:

    medius dies solstitio,

    Sen. Hippol. 766:

    venenum in praecordiis,

    Hor. Epod. 3, 5:

    gula,

    Juv. 5, 94; cf.

    venter (sc. fame),

    App. M. 4, p. 145:

    arbor stridoribus,

    Sil. 13, 600:

    cum tibi flagrans amor... Saeviet circa jecur ulcerosum,

    Hor. C. 1, 25, 15:

    saevit amor ferri,

    Verg. A. 7, 461; 4, 532:

    dolor in erepto amore,

    Prop. 2, 8, 36 (8 b, 20):

    dolor in praecordiis,

    Petr. 17, 8:

    ira in aliquem,

    Ov. M. 14, 193:

    quo fortuna magis saevit,

    id. P. 2, 3, 51:

    fames,

    Val. Fl. 4, 499:

    morbus,

    Gell. 12, 5, 4: acerbus odor. Val. Fl. 4, 493:

    acer hinnitus equorum,

    Sil. 4, 97: oratio ferociens saeviensque (opp. demissa jacensque), Gell 1, 11, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > saevio

  • 4 stimulus

    stĭmŭlus, i, m. [for stig-mulus, from the root stig; Gr. stizô; v. stilus].
    I.
    A goad for driving cattle, slaves, etc. (class., [p. 1760] esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit.:

    jam lora teneo, jam stimulum in manu: Agite equi, etc.,

    Plaut. Men. 5, 2, 112:

    parce, puer, stimulis, et fortius utere loris,

    Ov. M. 2, 127:

    aut stimulo tardos increpuisse boves,

    Tib. 1, 1, 30 (12); cf. Ov. M. 14, 647:

    ita te forabunt patibulatum per vias Stimulis,

    Plaut. Ps. 1, 1, 54:

    aliquem stimulo fodere,

    id. Curc. 1, 2, 40:

    dum te stimulis fodiam,

    Cic. Phil. 2, 34, 86:

    numquam stimulo lacessat juvencum,

    Col. 2, 2, 26.—As a term of abuse of slaves:

    stimulorum seges,

    Plaut. Aul. 1, 1, 6; cf. id. Cas. 2, 8, 11:

    stimulorum tritor,

    id. Pers. 5, 2, 17.—Prov.:

    si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet,

    i. e. an evil is aggravated by foolish opposition, Plaut. Truc. 4, 2, 55; cf.:

    advorsum stimulum calces,

    kick against the pricks, Ter. Phorm. 1, 2, 28.—
    B.
    Trop., a goad (as in Engl., either that which vexes, irritates, torments, or, more freq., that which spurs on, incites, stimulates).
    1.
    A sting, torment, pang:

    mens sibi conscia factis... adhibet stimulos torretque flagellis,

    Lucr. 3, 1019; cf.:

    subesse caecum aliquem cordi stimulum,

    id. 3, 874:

    ne illa stimulum longum habet, quae usque illinc cor pungit meum,

    Plaut. Truc. 4, 3, 79:

    stimulos doloris contemnere,

    Cic. Tusc. 2, 27, 66; cf.:

    (res malae) lacerant, vexant, stimulos admovent, etc.,

    id. ib. 3, 16, 35:

    stimulos in pectore caecos Condidit,

    Ov. M. 1, 726.—
    2.
    A spur, incentive, incitement, stimulus:

    animum gloriae stimulis concitare,

    Cic. Arch. 11, 29:

    quidam industriae ac laboris (with illecebrae libidinum),

    id. Cael. 5, 12:

    quot stimulos admoverit homini victoriae studioso,

    id. Sest. 5, 12; cf.:

    defendendi Vatinii,

    id. Fam. 1, 9, 19:

    omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris Accipit,

    Ov. M. 6, 480:

    ardet, et injusti stimulis agitatur amoris,

    id. F. 2, 779:

    non hostili modo odio sed amoris etiam stimulis,

    Liv. 30, 14, 1:

    ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,

    Cic. Rep. 1, 2, 3:

    ad dicendum etiam pudor stimulos habet,

    Quint. 10, 7, 16:

    agrariae legis tribuniciis stimulis plebs furebat,

    Liv. 2, 54; cf.:

    acriores quippe aeris alieni stimulos esse,

    id. 6, 11:

    subdere stimulos animo,

    id. 6, 34:

    in aliquem stimulis accendi,

    Tac. H. 3, 45; cf.:

    suis stimulis excitos Moesiae duces,

    id. ib. 3, 53:

    secundae res acrioribus stimulis animos explorant,

    id. ib. 1, 15:

    acres Subjectat lasso stimulos,

    Hor. S. 2, 7, 94:

    stimulos sub pectore vertit Apollo,

    Verg. A. 6, 101:

    movere acres stimulos irarum,

    Luc. 2, 324:

    accensae stimulis majoribus irae,

    Stat. Th. 11, 497:

    dare stimulos laudum,

    id. Achill. 1, 203.—
    II.
    In milit. lang., a pointed stake concealed beneath the surface of the ground, to repel hostile troops (syn.:

    sudes, stipes),

    Caes. B. G. 7, 73 fin.:

    se stimulis induere,

    id. ib. 7, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > stimulus

См. также в других словарях:

  • VERBERA — multiplicis generis, ususque. In Scholis verbere monita iuventus, sapere discit: de cuiusmodi Verberibus Scholasticis Ausonius; Gratiani Imp. Praeceptor, Ep. 4. Ausonius; cuius ferulam nunc sceptra verentur. Item Protrept. ad Nepotem, Eidyll. 4.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JURAMENTUM — in iudiciis et actionrbus, apud omnes semper gentes, cum circalitigantes, tum circa testes, non exigui usûs fuit: Unde Arist. μετα θείας παραλήφεως φάσις ἀναποδεικτος, cum divina sibi assumptione Dictio non demonstrabilis, Rhetoric. ad Alex.c. 18 …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»