-
1 seco
secuī, sectum, āre (part. fut. sĕcātūrus)1)а) срезать, стричь (capillos M; unguem H); скашивать, снимать (с полей) ( pabulum Cs); распиливать ( marmora H); покрывать резьбой ( dona secto elephanto gravia V); раскалывать ( robur V); срубатьб) обрубать ( abiĕtem PM)2) оперировать ( aliquem C); ампутировать, отрезывать (alicui aliquid Quintus C)3) расцарапывать ( genas ungue H); сечь, бичевать ( aliquem flagellis H); избивать до крови, калечить ( terga verbĕre Tib); оскоплять ( sectus Gallus M); мучить, терзать (podagra aliquem secat Ctl, M)4) разрезывать, разделять ( gallīnam J)orbis sectus H — полушарие, полмира5)а) рассекать (porci ventrem Pt; mare puppe O; aethĕra pinnis V; pontum pectore V); проходить ( viam ad naves V)s. aliquam spem V — лелеять какую-л. надеждуб) проводить, описывать ( arcum sub nubibus V)6) разделять, расчленять ( causas in plura genera C)7) улаживать, решать (lites H; res magnas H) -
2 discindo
di-scindo, scidī, scissum, ere [ scindo ]1) раздирать, разрывать (librum AG; vestem Ter, Su); сорвать ( tunĭcam a pectore L); раздробить ( alicui maxillam Su); рассекать, разрезать (d. cotem novaculā C)oratio inter respondentem et interrogantem discissa Sen — речь, расчленённая на ответы и вопросы2) сечь, пороть ( aliquem flagellis Su)3) расторгатьd. amicitiam C — порвать дружеские связи -
3 saevio
saevĭo, ii, ītum, 4 (old form of the imperf. saevibat, Lucr. 5, 1003; fut. saevibo, Mar. Vict. from Macr. 20, p. 443), v. n. [saevus], to be fierce or furious, to rage, to vent one's rage (very freq. since the Aug. per.; once in Cæs.; not in Cic.; but saevus and saevitia several times in Cic.).I.Lit., of animals:B.ubi equus saevit,
Lucr. 5, 1075:(lupus) rabieque fameque,
Ov. M. 11, 369:anguis,
Verg. G. 3, 434:panthera,
Phaedr. 3, 2, 14:leo,
Val. Fl. 6, 613 al.:aper in pecudes,
Ov. M. 8, 296:accipiter in omnes aves,
id. ib. 11, 345:canes in alios saevientes,
Gell. 7, 1, 6.—Esp., of the cries of enraged animals:II.hinc exaudiri gemitus iraeque leonum,... atque in praesepibus ursi Saevire,
Verg. A. 7, 17 Forbig. ad loc. (cf. Rib. ad loc., who conjectures mugire):agni balant, porcelli gruniunt, ursi saeviunt,
Spart. Get. 5.—Transf., of any strong, passionate excitement, to rage, rave; to be furious, mad, violent, angry, etc. (cf.: furo, bacchor).A.Of persons:B.here mi, nimium saevis,
Plaut. Cas. 3, 5, 20; id. Truc. 5, 4; cf. id. Ps. 5, 1, 4:ah, ne saevi tantopere,
Ter. And. 5, 2, 27:ne saevi, magna sacerdos,
Verg. A. 6, 544:si quid saeviunt senes,
Plaut. Ep. 5, 1, 51:leniter qui saeviunt sapiunt magis,
who control their anger, id. Bacch. 3, 3, 4:saevire Fortuna ac miscere omnia coepit,
Sall. C. 10, 1:saeviens turba,
Liv. 8, 24:seditionibus saevire,
id. 2, 44:in delectibus saevire solitos,
id. 2, 44 Drak.:(paedagogi) imperiosi atque interim saevientes,
Quint. 1, 1, 8:saevire securibus,
Plin. Pan. 52, 4:saevit animis ignobile vulgus,
Verg. A. 1, 149:animis acerbis (with procedere longius iras),
id. ib. 5, 462:pater ardens Saevit, quod, etc.,
Hor. S. 1, 4, 49:saeviat atque novos moveat Fortuna tumultus,
id. ib. 2, 2, 126:saevire in tergum et in cervices,
Liv. 3, 45:in obsides innoxios,
id. 28, 34:in delubra,
id. 31, 30:in se ipsum,
id. 1, 53:in conjuges ac liberos,
Tac. Agr. 38; id. A. 3, 31 fin.; Suet. Aug. 13; Ov. M. 4, 712 al.; cf.:flagellis in aliquem,
Juv. 10, 180; and:in se (corresp. to manus sibi inferre),
Dig. 29, 5, 1, § 22.— Poet., with dat.:qui mihi nunc saevit,
Ov. H. 4, 148; Tib. 1, 2, 88.— Poet., with inf. (cf. saevus, II. A.):cum manus impia saevit Sanguine Caesareo Romanum exstinguere nomen,
Ov. M. 1, 200.— Impers. pass.:clade saevitum est,
Suet. Ner. 38:constat Trojā captā in ceteros saevitum esse Trojanos,
Liv. 1, 1:in aliquid (aliquem),
id. 34, 14; 41, 6; Vell. 2, 74, 44; Tac. Agr. 2; id. A. 1, 49; 4, 20; id. H. 2, 62 al.—Of things:saevit minaci murmure ventus,
Lucr. 1, 276; cf.:frustra mare saepe coortum Saevibat,
id. 5, 1003:dum longus inter saeviat Ilion Romamque pontus,
Hor. C. 3, 3, 37:pelagus,
Tac. A. 15, 46:mare ventis,
Sall. J. 78, 3: ventus, * Caes. B. G. 3, 13 fin.; cf.Aufidus,
Hor. C. 4, 14, 27:medius dies solstitio,
Sen. Hippol. 766:venenum in praecordiis,
Hor. Epod. 3, 5:gula,
Juv. 5, 94; cf.venter (sc. fame),
App. M. 4, p. 145:arbor stridoribus,
Sil. 13, 600:cum tibi flagrans amor... Saeviet circa jecur ulcerosum,
Hor. C. 1, 25, 15:saevit amor ferri,
Verg. A. 7, 461; 4, 532:dolor in erepto amore,
Prop. 2, 8, 36 (8 b, 20):dolor in praecordiis,
Petr. 17, 8:ira in aliquem,
Ov. M. 14, 193:quo fortuna magis saevit,
id. P. 2, 3, 51:fames,
Val. Fl. 4, 499:morbus,
Gell. 12, 5, 4: acerbus odor. Val. Fl. 4, 493:acer hinnitus equorum,
Sil. 4, 97: oratio ferociens saeviensque (opp. demissa jacensque), Gell 1, 11, 15. -
4 stimulus
stĭmŭlus, i, m. [for stig-mulus, from the root stig; Gr. stizô; v. stilus].I.A goad for driving cattle, slaves, etc. (class., [p. 1760] esp. in the trop. sense).A.Lit.:B.jam lora teneo, jam stimulum in manu: Agite equi, etc.,
Plaut. Men. 5, 2, 112:parce, puer, stimulis, et fortius utere loris,
Ov. M. 2, 127:aut stimulo tardos increpuisse boves,
Tib. 1, 1, 30 (12); cf. Ov. M. 14, 647:ita te forabunt patibulatum per vias Stimulis,
Plaut. Ps. 1, 1, 54:aliquem stimulo fodere,
id. Curc. 1, 2, 40:dum te stimulis fodiam,
Cic. Phil. 2, 34, 86:numquam stimulo lacessat juvencum,
Col. 2, 2, 26.—As a term of abuse of slaves:stimulorum seges,
Plaut. Aul. 1, 1, 6; cf. id. Cas. 2, 8, 11:stimulorum tritor,
id. Pers. 5, 2, 17.—Prov.:si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet,
i. e. an evil is aggravated by foolish opposition, Plaut. Truc. 4, 2, 55; cf.:advorsum stimulum calces,
kick against the pricks, Ter. Phorm. 1, 2, 28.—Trop., a goad (as in Engl., either that which vexes, irritates, torments, or, more freq., that which spurs on, incites, stimulates).1.A sting, torment, pang:2.mens sibi conscia factis... adhibet stimulos torretque flagellis,
Lucr. 3, 1019; cf.:subesse caecum aliquem cordi stimulum,
id. 3, 874:ne illa stimulum longum habet, quae usque illinc cor pungit meum,
Plaut. Truc. 4, 3, 79:stimulos doloris contemnere,
Cic. Tusc. 2, 27, 66; cf.:(res malae) lacerant, vexant, stimulos admovent, etc.,
id. ib. 3, 16, 35:stimulos in pectore caecos Condidit,
Ov. M. 1, 726.—A spur, incentive, incitement, stimulus:II.animum gloriae stimulis concitare,
Cic. Arch. 11, 29:quidam industriae ac laboris (with illecebrae libidinum),
id. Cael. 5, 12:quot stimulos admoverit homini victoriae studioso,
id. Sest. 5, 12; cf.:defendendi Vatinii,
id. Fam. 1, 9, 19:omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris Accipit,
Ov. M. 6, 480:ardet, et injusti stimulis agitatur amoris,
id. F. 2, 779:non hostili modo odio sed amoris etiam stimulis,
Liv. 30, 14, 1:ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,
Cic. Rep. 1, 2, 3:ad dicendum etiam pudor stimulos habet,
Quint. 10, 7, 16:agrariae legis tribuniciis stimulis plebs furebat,
Liv. 2, 54; cf.:acriores quippe aeris alieni stimulos esse,
id. 6, 11:subdere stimulos animo,
id. 6, 34:in aliquem stimulis accendi,
Tac. H. 3, 45; cf.:suis stimulis excitos Moesiae duces,
id. ib. 3, 53:secundae res acrioribus stimulis animos explorant,
id. ib. 1, 15:acres Subjectat lasso stimulos,
Hor. S. 2, 7, 94:stimulos sub pectore vertit Apollo,
Verg. A. 6, 101:movere acres stimulos irarum,
Luc. 2, 324:accensae stimulis majoribus irae,
Stat. Th. 11, 497:dare stimulos laudum,
id. Achill. 1, 203.—In milit. lang., a pointed stake concealed beneath the surface of the ground, to repel hostile troops (syn.:sudes, stipes),
Caes. B. G. 7, 73 fin.:se stimulis induere,
id. ib. 7, 82.
См. также в других словарях:
VERBERA — multiplicis generis, ususque. In Scholis verbere monita iuventus, sapere discit: de cuiusmodi Verberibus Scholasticis Ausonius; Gratiani Imp. Praeceptor, Ep. 4. Ausonius; cuius ferulam nunc sceptra verentur. Item Protrept. ad Nepotem, Eidyll. 4.… … Hofmann J. Lexicon universale
JURAMENTUM — in iudiciis et actionrbus, apud omnes semper gentes, cum circalitigantes, tum circa testes, non exigui usûs fuit: Unde Arist. μετα θείας παραλήφεως φάσις ἀναποδεικτος, cum divina sibi assumptione Dictio non demonstrabilis, Rhetoric. ad Alex.c. 18 … Hofmann J. Lexicon universale